maandag 6 oktober 2014

De stilte na de storm- SFW 2014 has come to an end

En toen was het weer voorbij. Geen modeshows meer en geen feestjes. Nu is het tijd om terug te kijken en natuurlijk ook weer deels van achter de schermen.
Melissa Halfhide na de show.... Opluchting en voldaanheid stralen er vanaf!


Conclusie: SFW 2014 was beter dan vorig jaar maar op een paar puntjes ook minder.

Wat vond ik goed?

Dat er meer en jongere deelnemers waren. Ook dat het internationaler van aard was. De laatste dag was het leukst omdat de sfeer achter de schermen erg goed was. Dat vertelde Richard Young ook. Die zei dat er sprake was van synergie. Het niveau was ook beter en hoger over het algemeen. 
Quinny Dior toont een creatie(de rok) van Don Joval

Het meelopen van transgender model Quinny Dior was, wat mij betreft, baanbrekend. Zo volgen we dus de internationale trend waarbij geslacht ondergeschikt is aan persoonlijkheid. Warda maakte daar bijvoorbeeld ook een statement mee door haar vrouwensieraden te laten showen door mannen. 
Fashion guru Richard Young zag er cool uit!

Wat vond ik minder?

De lokatie. Het was op de tweede verdieping van hotel Wyndham en volgens mij was daar ooit het casino of restaurant. Dat wil zeggen dat er nog dat verschrikkelijke tapijt lag en kitscherige stoelen en 'houten' panelen om de pilaren. Ik had het stoerder gevonden als het tapijt er was afgerukt en er een soort industriële, onafgewerkte ruimte was ontstaan. Dan was het vet wat mij betreft! 
Wyndham zelf was ook mwah. Vrij duur hotel maar slechte service. Ik heb drie shows gewacht op een fles water en pas bij show tien werd gevraagd of ik weer wat zou willen. 
Op de voorgrond Grielda met haar te gekke Afrotoonz outfit! En dan.... Vloerbedekking ..... 

Verder denk ik dat er meer aandacht had kunnen zijn vanuit de pers. Maar ook voor de pers. Nu zat ik ergens achter, in eerste instantie werd ik ook gebracht naar een tafel achter een pilaar. Daar kan ik ook heel mooi over schrijven maar ik kom voor de kleding! 

Het niveau

Even een apart stuk daarover. Regelmatig hoor je dat het allemaal niet voldoet aan internationale standaarden. Maar dat is niets nieuws. Ik wil dan ook niet constant vergelijken met andere Fashion Weeks hoewel dat wel de kant is waar we op moeten. Het is de derde keer dat wij dit doen in Suriname en het verbetert wel. We moeten ook proberen kritisch te zijn maar binnen het Surinaamse kader. Zonder zachte heelmeesters te zijn!

Is het Fashion Week of is het Confection Week? 

Die vraag stelde iemand en die kwam bij mij wel aan. Het is geen belediging. Ik denk dat het te maken heeft met de voorzichtigheid en schoolsheid van sommige ontwerpers. 
SFW2014 was wat commerciële mode betreft goed. Er zaten een aantal mooie draagbare collecties tussen zoals Enchanting Helouise en ook Van Else.
Van Else is het label van de autodidactische designer Else Hardjopawiro

Op Fashion Weeks kun je ook de nieuwe trends halen. Bij SFW 2014 zou dat dus betekenen dat Oosterse invloeden het komende jaar de trend bepalen in Suriname. Die waren bij meerdere collecties te zien namelijk.

Het artistieke aspect ontbrak er een beetje aan. Bij Warda kwam dat wel tot uiting met de rokjes en tops van plastic zakken. En, vreemd genoeg omdat ze niet echt ontwerpen, ook bij Afrotoonz. Waarom? Zij lieten zich minder tot niet leiden door de standaard wat betreft draagbaarheid! Dan krijg je dus spannende en gekke dingen. 

Wat waren de uitschieters?

Duidelijk Afrotoonz. Goede show vol lef. Sommige dingen waren op het randje zoals de kraag van T-shirts maar fuck it!! Sonia Noël heeft me ook blij verrast. Ze heeft een herkenbare stijl met die hekjes of venstertjes in haar kleding en ik had verwacht dat ik het mwah of okay zou vinden. Integendeel! Mooi afgestyled tot een passend geheel en die brillen waren echt stoer erbij! Vooral de zwarte witte outfit was voor mij een topper!
Duidelijke uitleg van designer Remko die backstage even tijd vrijmaakt om te vertellen over zijn collectie

Rem-ko heeft ook goed werk afgeleverd. Richard Young noemde het FUN! Ik vond het ook technisch en ambachtelijk. De ontwerper wilde met bestaande elementen iets nieuws maken en gebruikte daarvoor verschillende 'oude technieken' zoals applicaties, plissés en vlechtwerk.

Wat was minder?

Een paar shows vond ik minder. Het geluid reikte niet altijd even goed tot aan mijn zitplaats. Van drie shows heb ik alleen maar het land van herkomst kunnen verstaan. Dus de ontwerper uit Zuid-Afrika had een mooiere collectie kunnen neerzetten. De combinatie van Afrikaanse print met wit kant was niet sterk. Ik denk dat hier ook een betere materiaalkeuze moest worden gemaakt. Combineer stoffen die een zelfde dikte hebben bijvoorbeeld zodat het een geheel wordt, zeker als je met verschillende prints werkt. Of verstevig het kant als je een soort mozaïek wil maken, het moet elkaar ook dragen namelijk. Verder vond ik de collectie van Maureen Dissels apart. De koto als showstopper was een bijzondere keuze. Het was een mooi ding maar fashion was het niet. In de tijd dat men kotos nog droeg om elkaar te overtreffen was het een hit geweest, zeker met de sleep. Maar fashion is het pas als dat ding uit elkaar gehaald wordt of als de angisa zo groot is gemaakt dat het een mantel wordt om maar ff iets geks te noemen.

De jonge ontwerpers

Andy Cummings, Don Joval en Momo(?). Van de drie was Andy het beste. Netjes afgewerkt en een echte lijn. Hij doet ook mee met de Guyanese versie van Project Runway genaamd Mission Catwalk! Een echte nieuweling was Don Joval. In de maanden voor de SFW was hij al heel erg in de spotlight. Zo kreeg hij de kans mee te doen en zichzelf te profileren. Of hij die kans echt met beide handen heeft gegrepen is de vraag. Dat hij veel heeft geleerd staat vast. Begeleiding was op zijn plaats geweest maar iemand moet daar ook voor open staan! De afwerking is echt een enorm verbeterpunt. Voor mij scoort Don met z'n unisex tops, ook al hadden die beter afgewerkt mogen worden maar dat heb ik hem zelf ook vertelt, en hij scoort met zijn keuze voor transgender model Quinny. Het was een persoonlijke keuze en geen artistieke maar dat is dan een extraatje voor hem. Wat Momo betreft vond ik de jurken apart wel mooi maar de collectie als geheel niet zo. Het was een combi van dragqueen/waltdisneyprincess/diva. Theatraal was het wel en daar hou ik toch ook wel van. Momo is dus nog een vraagteken!

De modellen

Sommigen hebben echt hard gewerkt om kilo's kwijt te raken, kan ik wat van leren. Er was echt een drive te bespeuren bij alle modellen! Niet allemaal waren ze tevreden over hun behandeling maar dingen kunnen mis gaan en het heeft geen invloed gehad op hun prestaties op de catwalk, dat is goed! Ik denk dat ook stress meespeelde, logisch!
Voor mij was het de eerste keer dat ik Aby-Jo zag lopen en dat was indrukwekkend. Wat is zij goed! Andere opvallende modellen waren Melissa Halfhide, Grielda Burgzorg, Raquel Wijnerman, Onesha Hutson en ik vergeet er vast een paar maar niet beledigd voelen want iedereen was goed!

Overall heb ik genoten. Vooral omdat er op veel punten verbeteringen zichtbaar waren, met name in de collecties van de Surinaamse kant. Ik denk dat er wel kritiek geuit is en dat mag door de organisatie als compliment worden beschouwd. Het wil namelijk zeggen dat je serieus genomen wordt in hetgeen je doet. Zelf sta ik weer te popelen om Fashion Week 2015 te verslaan! Very excited to see what will come!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten